عدالت یعنی توزیع متعادل و عادلانه متناسب با شرایط، امکانات و منابع. در واقع، می‌توان گفت عدالت در این مقوله به این معنا است که برای مدتی نخواهیم همه چیز را مساوی توزیع کنیم. دلیل آن هم زیرساخت های اولیه است که در طول زمان بسیار نامساوی شکل گرفته است. امکانات و منابع آموزشی و انسانی و ساختمان و تجهیزاتی که در استان‌های مرزی کشور وجود دارد با استان‌های مرکزی به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. این امکانات و منابع را نمی توانیم مساوی توزیع کنیم بلکه باید مدتی چشممان را ببندیم و نامساوی توزیع کنیم تا سیستم به تعادل برسد.
برای مثال قانون اساسی فراهم کردن امکانات از جمله آموزش و پرورش رایگان برای همه را از تکالیف دولت برشمرده‌است. با وجود توسعه و ساخت مدارس در این سال‌‌ها هنوز هم امکانات آموزش و پرورش برای برخی مناطق محروم فراهم نیست. یکی از بحث‌های استراتژیک نظام، بحث عدالت آموزشی است در سند تحول نیز یکی از راهبردهای اصلی را بسط و گسترش عدالت آموزشی قرار داده اند. در واقع، یکی از شرایط لازم برای یک جامعه متعالی و پویا و توسعه یافته دستیابی به عدالت، هم به معنای عام آن و هم به معنای خاص آن است؛ زیرا عدالت آموزشی است که زمینه را برای دستیابی به عدالت اجتماعی فراهم می‌کند. اگر نظام نتواند آن را تعمیم دهد قطعا شکاف طبقاتی و فاصله طبقاتی زیاد خواهد شد و نارضایتی و نابهنجاری در سیستم به وجود خواهد آمد؛ بنابراین هرچه این پدیده بیشتر تعمیم پیدا کند و برای گسترش و بسط آن هم‌اندیشی شود قطعا به پایداری اجتماع کمک خواهد شد و جامعه پیشرفت و توسعه پیدا خواهد کرد. برای عدالت تعریف‌های مختلفی وجود دارد. 
ضمن اینکه بحران‌های جدی مانند کرونا ثابت کرد که با تعطیلی آموزش حضوری عملا امکان آموزش رایگان با مانع جدی مواجه است. بنابراین راهکارهای توسعه آموزش رایگان و همچنین طرح ایده برای آموزش رایگان حتی در شرایط بحران باید محل تأمل جدی باشد.